دلیل افزایش علاقه به شبکه بر روی تراشه را می توان با نگاه کردن به تحول تکنولوژی مدارهای مجتمع و نیاز روزافزون به سیستم های الکترونیکی پیدا کرد. ریزپردازنده های مجتمع در حقیقت نقش اساسی در تحول تکنولوژی کامپیوتر دارند. اگرچه تلاش بسیاری برای کامل شدن آن شده است، امروزه به عنوان یک موضوع ساده برای ما مطرح می شود. ریزپردازنده ها درگیر ارتباط بین ماشین های محاسباتی و حافظه های لایه بندی شده سیستم هستند که این ارتباط به کمک گذرگاهها برقرار می شود. از طرفی مدارهایی با کاربرد تک منظوره طراحی شدند که نیاز به یک پردازنده ی عملیاتی واحد داشتند، به همین دلیل نیاز به برقراری ارتباط بر رو تراشه احساس شد.در همین حال با کاهش حجم پردازنده ها، عدم تعادل بین بین تاخیر گیتها و تاخیر سیم ها بر روی چیپ ایجاد شد. به همین دلیل امروزه ارتباطات روی چیپ یکی از مهمترین عامل ها برای افزایش کارایی سیستم است. یکی از راه حلهای ارائه شده در زمینه ی ارتباط روی چیپ، استفاده از تکنولوژی شبکه بر روی تراشه است، که مشکلات ارتباطات را تا حد زیادی حل می کند.شبکه درون تراشه ای یا شبکه درون یک تراشه (ناک (NOC یا NoC)) یک زیرسیستم ارتباطی درون یک مدار مجتمع (که به طور معمول یک "تراشه" نامیده می شود) است که نوعاً ارتباط بین هسته های IP در یک سیستم درون یک تراشه (ساک SoC) را فراهم می سازد. ناک ها می توانند دامنه های ساعت همزمان و ناهمزمان را پوشش دهند یا منطق ناهمزمان بدون ساعت را استفاده کنند. تکنولوژی ناک تئوری شبکه و روشهای ارتباط درون تراشه ای را به کار می برد و پیشرفتهای قابل توجه ای را نسبت به اتصالات بر پایه گذرگاه و کراسبار (crossbar) اولیه به همراه می آورد. ناک مقیاس پذیری ساک ها را بهبود می دهد و استفاده از انرژی در ساک های پیچیده را نسبت به طرح های دیگر بهینه می سازد.